داوری بین‌المللی روشی برای حل اختلافات بین‌المللی است که در آن طرفین به جای رجوع به نهاد قضائی، اختلاف خود را به یک داور مورد اعتماد خود ارجاع می‌دهند. رجوع به داوری ممکن است پس از پیدایش اختلاف یا در هنگام تنظیم قرارداد (شرط داوری) پیش بینی شود. از این روش حل اختلاف اکثرا در قراردادهای بین‌المللی تجاری استفاده می‌شود. مهمترین دلایل استفاده از داوری در عدم رعایت تشریفات زمان بر و در نتیجه سرعت آن و همچنین اعتماد نداشتن به بی‌طرفی دادگاههای ملی است.
به استثنای قانون داوری تجاری بین المللی ایران، ما نمی توانیم در اسناد بین المللی تعریفی بیابیم. بند الف از ماده 1 قانون داوری تجاری بین المللی ایران بیان می دارد: « داوری عبارت است از رفع اختلاف بین متداعیین در خارج از دادگاه به وسیله شخص یا اشخاص حقیقی یا حقوقی مرضی الطرفین یا انتصابی. این داوری مشابه دادرسی دادگاه داخلی است، اما به جای اینكه در دادگاه داخلی برگزار شود، جلوی دادگاه های خصوصی كه به عنوان داوران معروف هستند، برگزار می شود. این هست یک اجماع، خنثی، الزام آور، خصوصی و قابل اجرا وسایل حل اختلاف بین المللی که به طور معمول است سریعتر و ارزان تر از دادرسی داخلی. برخلاف احکام دادگاه های داخلی، آرای داوری بین المللی می تواند باشد تقریباً در تمام کشورهای جهان اجرا می شود تبدیل این نوع داوری به مکانیزم اصلی برای حل و فصل اختلافات بین المللی. موسسه داوری اهل قلم نیز در این رابطه می تواند توضیحات جامعی به شما ارائه دهد.
قوانین داوری بین المللی
قانون داوری بین المللی یک قانون التقاطی حقوقی است, متشکل از تصمیماتی که توسط دادگاه های داوری بین المللی و دادگاه های داوری ارائه می شود, احکام دادگاه داخلی, بازگرداندن, قوانین داوری داخلی, معاهدات بین المللی و جوایز مؤسسات فراملی. دکترین داوری توسط مفسران محترم نیز در تعیین هنجارهای قانونی مربوطه که باید در داوری های بین المللی به کار گرفته شود ، نقش دارد و اقناع کننده است. در حالی که از نظر فنی غیر الزام آور است, مگر بین طرفین توافقنامه ویژه داوری, با این حال ، قانون و دکترین پرونده داوری متقاعد کننده است و به طور معمول توسط داوران دنبال می شود.
بیشتر موسسات اینگونه داوری قوانینی را تنظیم می كنند كه حل و فصل اختلافات را باید از طریق داوری حل كنند. قوانین شناخته شده داوری شامل قوانین اتاق بازرگانی بین المللی است (“ICC”), دادگاه داوری بین المللی لندن (“LCIA”), مرکز بین المللی حل اختلاف در انجمن داوری آمریکا (“ICDR”), و قوانین مرکز داوری بین المللی سنگاپور (“SIAC”) و هنگ کنگ (“HKIAC”). داوری های سرمایه گذاری اغلب طبق مقررات مرکز بین المللی حل و فصل اختلافات سرمایه گذاری بانک جهانی حل و فصل می شوند (“ICSID”) یا کمیسیون حقوق تجارت بین المللی سازمان ملل (“UNCITRAL”) قوانین. بسیاری از داوری های مربوط به مشاغل روسی طبق مقررات اتاق بازرگانی استکهلم صورت می گیرد. برای کسب آگاهی بیشتر می توانید با موسسه داوری اهل قلم تماس بگیرید.
داوری بین المللی برای چه مواردی استفاده می شود؟
داوری بین المللی گاهی اوقات فرم ترکیبی حل اختلاف بین المللی, نامیده می شود، از آنجا که عناصر رویه حقوق مدنی و رویه حقوق عادی را در هم می آمیزد, ضمن اینکه به طرفین فرصت قابل توجهی برای طراحی روال داوری که در آن اختلافات برطرف خواهد شد ، اجازه می دهد. از این داوری می توان برای حل و فصل هرگونه مشاجره ای که در نظر گرفته می شود استفاده کرد “قابل جابجایی,” اصطلاحی که دامنه آن از دولت به کشور دیگر متفاوت است, اما این شامل اکثر اختلافات تجاری است. شرکتها معمولاً این قراردادها را در قراردادهای تجاری خود با سایر مشاغل درج می کنند, به گونه ای که اگر اختلاف نظر در مورد توافق ایجاد شود ، آنها موظفند به جای پیگیری دادرسی در دادگاه سنتی ، داوری کنند. همچنین ممکن است دو طرف برای حل و فصل اختلاف از طریق آنچه که به عنوان “توافق نامه تسلیم” شناخته می شود ، مورد استفاده قرار گیرند., که به سادگی یک توافقنامه داوری است که پس از ایجاد اختلاف قبل از آن امضا شده است.
اجرای حکم
مشکلاتی که برای اجرای احکام داوران وجود داشت موجب شد تا با تلاش اتاق بازگانی بین‌المللی و شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد و به پیشنهاد سازمان ملل متحد در سال ۱۹۵۸ کنوانسیون بین‌المللی شناسایی و اجرای احکام داوری خارجی در نیویورک به تصویب برسد. بر پایه این قرارداد هر حکم داوری که در یکی از کشورهای عضو این کنوانسیون صادر شده باشد در کشورهای دیگر عضو کنوانسیون نیز لازم‌الاجرا است. در این زمینه، همکاران ما در موسسه داوری اهل قلم می توانند شما را راهنمایی کنند.
در سطح منطقه‌ای نیز چندین معاهده برای سهولت رسیدگی و اجرای احکام داوری به تصویب رسیده که مهمترین آنها معاهده اروپائی استراسبورگ در ۱۹۶۶، معاهده آمریکائی پاناما در ۱۹۷۵ و معاهده عربی امان در ۱۹۸۷ است که یک مرکز داوری نیز بر اساس آن در مراکش ایجاد شده است.
مزایای داوری بین المللی در مورد دادخواهی
مزایای اصلی استفاده از داوری بین المللی برای حل و فصل اختلاف و نه دعوای دادگاه سنتی شامل:
- می تواند اختلافات را سریعتر از دادرسی دادگاه سنتی حل و فصل کند زیرا تنها درخواست های محدودی از جوایز داوری وجود دارد.
- می تواند ارزان تر از دادرسی دادگاه های سنتی باشد.
- می تواند عدالت با کیفیت بهتری را فراهم کند, از آنجا که بسیاری از دادگاههای داخلی بار سنگین هستند, که همیشه به قاضی زمان کافی نمی دهد تا تصمیمات قانونی با کیفیت بالا بگیرند.
- مشتریان می توانند در انتخاب داوری که یک متخصص صنعت داوری بین المللی است ، نقش موثری داشته باشند, و نه یک ژنرال مانند بسیاری از قضات دادگاه داخلی.
- این داوری انعطاف پذیر است, و هر یک از طرفین دعوا نقش مهمی در انتخاب روشی که مناسب ترین برای حل اختلاف بین المللی خود است ، ایفا می کنند, تصمیم گیری درمورد اینکه آیا روش هایی مانند تولید اسناد را شامل می شود.
- می تواند محرمانه باشد، که در صورت تمایل طرفین برای ادامه روابط تجاری و یا جلوگیری از تبلیغات منفی مفید است.
- خنثی است. این برای معاملات فرامرزی بسیار مهم است, از آنجا که از امکان مزیت “دادگاه خانگی” برای یک طرف جلوگیری می کند.
- در برخی کشورها, قضات به طور مستقل حکم نمی کنند. در این نوع داوری باید یک جایزه به طور مستقل اهدا شود, یا نمی توان آن را اجرا کرد.
- در موارد خاص, مانند اختلافات دولت سرمایه گذار, اینگونه داوری تنها راه حل تخلف از یک حق قانونی را ارائه می دهد.
موسسه داوری اهل قلم می کوشد تا در این راستا مطالب بیشتری در اختیار شما قرار دهد.